OKUL REHBERLİK SERVİSLERİ KOZMİK ODA MI?

Son yıllar öğretmenlik, rehberlik hizmetlerine dönüştü. Öğrenciye rehberlik yapmak öğretmenin asıl görevi oldu. Öğrencinin ders çalışması, dersi anlatması, soru sorması, cevap araması, düşünmesi, tartışması için her etkinlik ders kitaplarında yer aldı. Kitaplar yenilendi. Yeni Türkiye için iyi bir gelişim olarak bunlar güzel şeyler. Ancak öğretmenlerin bir kısmı hala öğrencilere mama yedirir gibi monolog halinde, kara tahtada ders anlatma çalışıyor. Öğretmen, öğrenciyi çalıştırma yerine kendi çalışıyor. Daha doğrusu sınıfta kendi çalıp kendi oynuyor. Sebebi bana göre öğretmenin öğrenci üzerindeki otorite ensturmanlarının ve yetkilerin kısılmış olmasıdır. Durum böyle olunca öğretmen öğrenci karşısında pasifize edilmiş, öğrenci ise dominant duruma geçmiş olmaktadır.

Öğretmeni pasif duruma düşüren durumların başında da öğrencilerin beğenmedikleri, ya da zayıf not aldıkları öğretmenleri başlarından atmak için türlü numaralarla yapmış oldukları, düzmece şikâyetlerdir. Şikâyetlerin toplanma merkezi ise okul rehberlik servisleridir. Milli Eğitimin 147 şikayet hattından veya BİMER üzerinden veyahut yazılı olarak okula yapılan şikayetleri araştırmak üzere gelen müfettişlerin en çok uğradığı yer okulun “karakutusu” ya da “kozmik odası” diyebileceğimiz okul rehberlik servisleridir.

Öğrenciler, son yıllar, bu servisi kötü amaçlı kullanmaya başladılar. Ya da okul idaresi öğrencilere bu servisi kendi art niyeti için kullandırmaktadır. Okul idaresi ve öğrencilerin rehberlik servisine art niyetli veya farkında olmayarak taşıdığı gerekli, gereksiz şikâyetler ve haberler nedeniyle, mağdur olan birçok öğretmen var. Buraya taşınanlar, müfettişler için çok değerli bilgiler olarak alınır ve öğretmen kellesi almak için kullanılır çoğu zaman maalesef.

Rehberlik servisine ulaşan her haber, her söz, her şikâyet, her istek yazılır. Görüşme tutanağı olarak kayda geçer. Okul müdürlerinin her sınıftan bir öğreniciyi “MOSSAD-CIA ajanı” gibi kullanarak, casusluk yaptırması, bu yolla sınıfı ve öğretmeni takip etmesi artık sıradan bir yöntem olarak kabul görmektedir. Okul müdürleri buna neden ihtiyaç duyarlar hala anlamış değilim.Galiba öğretmen açığını yakalayıp,kıstırmak içindir.

Rehberlik servisine gelen her şey, resmi belgeye, hukuki yazışmaya dönüşür. Bunları da okul idaresi veya başkaları istediği şekilde tepe tepe kullanabilir.

Özellikle kız okullarında rehberlik servisi “dedikodu” merkezine dönmektedir. Kız öğrenciler fıtratlarının gereği olsa gerekir ki laf taşımayı, dedikoduyu, hatta iftira etmeyi ve yalancı şahitlik yapmayı çok seviyorlar. Yatılı kız okullarında kazan kaynıyor, para bol, kadın bol olunca da şeytan da boş durmuyor. Erkek öğretmenler, kız okullarında görev yapmak istiyorlarsa iki kere düşünmelidirler.

Okul rehberlik servislerinin, okul idaresi, müfettişler ve öğrenciler tarafından, öğretmenler aleyhine bilgilerin toplandığı bir servise dönüştürülmesi rehberliğin amacından saptığını gösterir ki eğitimin en önemli halkası olan öğretmenlerin hırpalanması sonucunu doğurur. Öğretmenler, öğrencilerin dedikodularıyla yıpranır. Öğrencilerin oyuncağı olur.

Okul rehberlik servislerinin amacı; problemli ve başarısız öğrencilere yol göstermek mi, yoksa bir “casusluk merkezi mi”, yoksa “dedikodu üssü mü” ya da okulun “kara kutusu” veya “kozmik odası mı?” olduğunu sorgulamamız gerekmektedir.