Yönetmek demek, bir anlamda işleri takip ve kontrol etmek yani denetlemek demektir. Denetimsiz bir yönetimden bahsedilemez. Fabrikada, Bakkalda, manavda, hastanede, okulda ve kışlada… her sahada işlerin kanun ve yönetmeliklere uygun yapılıp yapılmadığının yolunda gidip gitmediğinin, kontrol edilmesi, çalışanların hal ve hareketlerinin denetlenmesi, kurallara uymayanlara idari disiplin, suçun niteliğine göre adli işlem yapılması denetimin gereğidir.
Devlet, her sahada, bütün kurum ve kuruluşlarında denetimi yapmak zorundadır. Yoksa hâkimiyet ve hükümranlık hakkını kullanmamış olur. İşler çığırından çıkar. Kişiler sapıtır, bir kısım yüksek makam sahipleri güç zehirlenmesi yaşamaya başlar. Kendini demir yumruk zannederek mahiyetinde çalışanları ezmeye ve onlara angarya işler yüklemeye, bundan da hedonist bir keyif alınmaya başlarlar.
Hukuk devletinde kimse sorgulanmaz, yargılanmaz konumda değildir. Herkesin hakları olduğu gibi sorumlulukları da vardır. Sorumluluklarımız kanun ve yönetmeliklerce çizlmiştir. Bunun dışına çıkıldığı zaman denetim mekanizması devreye girer ve hesap sorar.
Bir kısım devlet görevlileri, makamca yükseldikçe, kendi etnik kökenine, akrabalarına, hemşerilerine sempatizanı olduğu tarikat, gurup, parti ve cemaat yandaşlarına özel bir önem vermeye yelteniyor. Bulunduğu konumun imkânlarını ibadet aşkı ile onlara sunmaktan haz duymaya başlayabiliyor. Paralel devlet anlayışı da bu noktada kendini hissettiriyor. Kişi bulunduğu makamın kendisine vehmettiği güç ve imkânlarla kendini dokunulmaz zannediyor ki bu büyük yanılgıyı hesap sorgusu başlayınca anlıyor. Ancak iş işten geçmiş oluyor. Kulluğunu hatırlayıp, ne kadar tövbe etse de beşeri adalet yakasını bırakmıyor yıllar yılı.
Devlet her alanda denetim mekanizmalarını işletmek, bunu sürekli açık ve aktif tutmak zorundadır. Yoksa illegal unsurlar devlet kurumlarında hâkim olmaya başlar. Sağlıkta denetim olmazsa, doktorlar hastalar arı zayi eder,eks eder Trafikte denetim olmazsa, trafik kazaları ve vergi kaçakları, ticaret yapan şirketler denetlenmezse vergi kaybı ve ekonomik krizler, eğitimde denetlenme olmazsa arızalı bir nesil, tarım ve gıdada denetim olmazsa milli tarım ve doğal-sağlıklı beslenme ortadan kalkar, Elektik kurumu denetlenmezse zamlar halkı çarpar, PTT denetlenmezse devletin iletişim ağı terör örgütlerinin eline geçer, milli istihbarat çöker, İnternet ağı denetlenmezse siber saldırılar artar, ordu, polis denetlenmezse ülke güvenliği zaafa düşer, hakim, savcı denetlenmezse adalet çöker, makam sahipleri denetlenmezse şımarır, sapıtır. İşçiler denetlenmezse üretim kaybı olur, fabrika çöker. İnşaat denetlenmezse evler başımıza yıkılır.
Bugün trafikte olduğu gibi gıda ve tarım konusunda takip ve kontrolün olduğunu söylemek zor. İçtiğimiz çaydan, yediğimiz ekmekten zeytinyağına, süte, peynire, yoğurda, dondurmaya, bibere yapılmayan hile yok gibi. Bir gıda terörünü hissediyoruz tüketiciler olarak. Neden denetim yok diye sormadan edemiyoruz.
Politik kaygılarla Popülizme yönelerek, denetim mekanizmasını yavaşlatmak ya da bazı alanlarda ortadan kaldırmak bir devlet teşkilatı için öldürücü sonuçları olabilecek bir eksiklik demek olur. Denetlemek demek yönetmek demektir. Devlet kurumları sıkı denetlenmezse devlet çöker.
Denetimi yapan amir, müfettiş, murakıp, denetçi, jandarma, polis, zabıta, savcı, hakim gibi denetim ve hesap sorma mercilerinde görevlilerin de, kanun ve yönetmeliklerin dışına çıkıp keyfi hareket etmemeleri, üstlerinin değnekçiliğini yapmamaları, masum kişilerin hayatlarını yazdıkları düzmece raporlarla da karartmamaları gerekiyor. Denetimin namuslu, şerefli yürümesi için… Gerçek amacından çıkmaması için…
Denetim, halka güven ve huzur verir. Tıpkı polisimizin zaman zaman huzur-güven operasyonları yapması gibi.
İnsan başıboş yaratılmadığı gibi keyfine de bırakılmaya gelmez.
Her insan her şeyden evvel kendini denetlemeli, devletin ve Allahın yasaklarından uzak durmalıdır.
Hesaba çekilmeden önce kendimizi hesaba çekebilirsek denetimden hiç rahatsız olmayız. Vesselam…