YARIN UMUDU…

Yarın düşüncesi her canlıda vardır.Ancak bu düşünce;ümit,hayal, korku, kaygı… İnsanda daha çok vardır. İnsanı yaşatan ümitlerdir.

Bir köpeğe kemik verseniz yarısını yer yarısını da toprağa gömer:Yarın yerim diye…

İnsanlar “bismillah” der,canözünden besmeleyi çekerler,ümitle her yeni güne başlarlar.Akif, “yeise düşüp azmi bırakmamak,alçakça bir ölüm varsa eminim budur ancak!”der. Alçakça ölmek istemeyenler çalışır.Çalışanlar umutlu olur.Keçeyi suya atan,çıkan yerine taş koyan,eyyamcılar için ise umut bitmiş demektir.Umudun bittiği yerde hayat biter…

İki eşek varmış.Biri zenginin, diğeri fakirin.Zenginin eşeği az çalışır,lüks ve refah içinde yaşarmış.Efendisine hizmet etmekten şeref duyar,sahibine tekme sallayıp da ihanet etmezmiş.Fakirin eşeği ise, çok çalışır,yeme içmesi zayıf,giyim kuşamı iyi değilmiş.Sahibi çok çalıştırır,hiç değer vermezmiş.

Bir gün zenginin eşeği fakirin eşeğine şöyle demiş: “Sen çok çalışıyorsun,hakkını alamıyorsun,o adama eşeklik yapılmaz.Nasıl dayanıyorsun buna…”demiş. O da: “haklısın.Bunu ben de biliyorum.Ancak bir umut bekliyorum…”demiş. Zenginin eşeği: “Ne umudun olabilir, bu baldırı çıplak,fakir adamdan…”demiş. O da: “Birgün ben çardağın altında yem yerken,o karısı ile kavga ediyordu.Karısına,bak akıllı ol,yaramazlık yaparsan aşağıdaki eşeği sırtına bindiririm… Dedi, demiş.İşte öğünden beri bir umut bekliyorum,aç susuz çalışmaya katlanıyorum, yoksa bekler miyim…” demiş.

Herkes bir umut peşinde… Yarın düşüncesinde, hayatın akışı içinde koşturup duruyor.

Ancak genç nesilde, bir amaçsızlık,hedefsizlik yaygınlaştı son yıllar.Yarın düşünceleri hiç yok adeta.Harçlık ver, ogün bitirir,yarın ne harcarım diye hiçbir hesap yapmazlar.Bir vazife ver,ya hiç yapmaz ya da vakti saati geçince yapar,yaptığı iş işe yaramaz.Ya da baştan savar,uyduruk iş yapar.İşini ciddiye almaz.Ya iş yapıyor numaralarıyla kendini ve çevresini kandırmaya çalışır.Bütün bunların sonucu ise başıboşluk yani serserilik ortaya çıkıyor.

Bir eşek, bir köpek, bir kuş yarını düşünerek, adam gibi yaşamak için eşşek gibi çalışırken, anı yaşa- “carpediem”felsefesi gençleri esir aldı.Bunlara göre,geçmiş geçip gitmiştir,yarın ise henüz gelmemiştir,an şu andır,ne bulursan yap.Bulduğunu ye, tuttuğunu sev,ya da döv…Vur patlasın,çal oynasın, felekten gün çalma peşindeler.

Ülkemizde Pazar günü genel seçimlere olacak.Arka arkaya üç seçim geçiren devletimizin hazinesine ne kadara mal olduğunu merak ediyorum.Demokrasi bize pahalı olmaya başladı.Partiler yüksek oy alarak hazine yardımı pastasından ve iktidar olma arzusundan yüksek pay almak isterken,biz halk olarak ve devlet çalışanları olarak, hazinemizin dolu, ordumuzun ise her an savaşa hazır olması gerektiği inancı ile gözlerimizi kapayıp vazifemizi yapıyoruz.Memur ve emekli maaşları artar,asgari ücret yükselir,milli gelir dağılımındaki burjuvadan yana olan adaletsiz dağılım biraz düzelir,kişi başına düşen milli gelir artarak, onurlu bir yaşam düzeyine ulaşır belki diye bekliyoruz.

Çalışanların vergilerinden,çalışmayan zümreye,sosyal yardım altında yapılan finansal kaynaklar azaltılır,çalışmayana “ekmek yok”denir,belki diye bekliyoruz.

İş,aş,eş bekleyenleri yeni hükümetimiz unutmamalı.İşi, aşı ve eşi olanlara da devlet gücü ile saldırmamaları,devleti mafyalaştırmamalarını bekliyoruz.İş,aş,aşk gecikebilir.Adalet gecikmemeli.Yüksek umutlarla uçanlar,hep yukarı değil,aşağı da bakmalıdırlar.Devletimizin yüksek makamlarına gelecek olanlar,halk kadar güvende değillerdir.Bir gecede makamlar alabora olabilir.Ya da Mehmet alabora…

İyi olan kazansın. Devletimiz,milletimiz kazansın.Kandıkça umudumuz artar, özgüvenimiz yerine gelir. Hür ve bağımsız yaşama azmimiz güçlenir.

İş basit, iyi olan işlerde gaza, yanlış yapanlara karşı da frene bas! Daha güvenli bir yolculuk için…